پست بعدی

مستبصر بلژیکی که هزاران نفر را هدایت کرد
پست قبلی

دلایل مسلمان شدن مسیحیان در غرب

شما اینجائید:خانه » رهیافتگان » آشنا شدن با سرنوشت حضرت زهرا(س) و امام حسین(ع) آخرین تکه پازل شیعه شدن من بود

آشنا شدن با سرنوشت حضرت زهرا(س) و امام حسین(ع) آخرین تکه پازل شیعه شدن من بود

تاریخ ارسال: ۱۳۹۷-۰۱-۲۰ در رهیافتگان, رهیافتگان خارجی, سرگذشت ۰

واقعا بی شرمانه است شهیدی را که پیامبر (ص) با شنیدن داستان کربلا برایش گریه کرده است را یک شهید معمولی بدانیم. اما چیزی که بیش از همه مرا شوکه کرد اتفاقاتی بود که برای حضرت زهرا (س) رخ داده بود. وقتی متوجه شدم که اموالش را غصب کرده و به خانه اش حمله کرده اند، از خودم شرمنده بودم که می پنداشم ایشان به خاطر غم واندوه فوت کرده است.

به گزارش پايگاه اطلاع رسانی استبصار، اولین باری که در مورد اسلام شنیدم هنگامی بود که با مرد مسلمانی نامزد کردم. البته او چندان اهل نماز و انجام فرایض نبود. من ازدین او خوشم آمده بود لذا تحقیقاتم را شروع کردم. تنها چیزی که از اسلام می دانستم به اطلاعاتی محدود می شد که از رسانه ها دریافت کرده بودم و نگاه خیلی مثبتی به اسلام نداشتم.

اگرچه خیلی زود متوجه شدم بیش ازچیزی که تصور میکردم اسلام پر بار بود. من فهمیدم تمام چیزهایی که از اسلام می دانستم کاملا غلط بوده است، اما با دینی مواجه شدم بودم که دارای عقایدی کاملا منطقی،زیبا، عادلانه و معجزه آسا بود. من خدایی شایسته پرستش و مهربان، و پیامبری با یک قلب ناب و زیبا پیدا کرده بودم.

به همین دلیل با همین اندک تحقیق تصمیم گرفتم مسلمان شوم . خواندن نماز و قرآن را فرا گرفتم. روزه می گرفتم، نسبت به قبل سخاوتمند تر شده بودم، خوردن الکل و گوشت خوک را کنار گذاشتم. خیلی خوشحال بودم و احساس کردم آماده ام که شهادتین را بر زبان جاری کنم.

اما اتفاق هایی در راه بود. اول اینکه نامزدم را از دست دادم. او به شکل فزاینده ای شروع به بد رفتاری کرده بود و من نمی توانستم آن را تحمل کنم. به همین خاطر خیلی شکسته شده بودم. چندین بار سعی کردم در مسجد دوستانی برای خودم پیدا کنم اما رفتار توام با بی احترامی آنها نسبت به من باعث شد احساس کنم حضور من چندان برایشان خوشایند نیست. رفتارشان خیلی به من ضربه می زد و من دلیل آن را نمی دانستم.

من تنها شده بودم و از خدا عصبانی بودم که چرا این اتفاقات برای من رخ می دهد. خیلی ترسیده بودم زیرا فکر می کردم دیگر نمی توانم از اسلام پیروی کنم. به همین دلیل مذبوحانه دنبال بهانه ای برای ترک عقایدم می گشتم. تمام چیزهایی را که فرا گرفته بودم را نادیده انگاشتم و اسلام را نیز کنار گذاشتم. استغفرالله حرفای ناپسندی نسبت به خدا و پیامبر(ص) بر زبان راندم.

به مسیحیت روی آوردم. دوستان مسیحی زیادی داشتم و همین باعث این تصمیم شد. در ذهنم همه مسلمانان مانند نامزد قبلی ام و افراد داخل مسجد بودند اما در مقابل مسیحیان همگی افراد خوب و مهربانی بودند. اینها توجیهاتی بود که برای پذیرفتن مسیحیت تراشیده بودم و حدود یک سال هم به عنوان یک مسیحی زندگی شادی داشتم.

اما بار دیگر ورق برگشت. دلم برای اسلام تنگ شد. دلم برای شور و هیجان ماه رمضان، یادگیری زبان عربی و بالاتر از همه برای به خاک افتادن در مقابل خداوند. من باردیگر انتخابم را مورد مداقه قرار دادم و پی بردم که خیلی با خداوند و اسلام از سر انصاف رفتار نکردم. بخاطر معدود اشخاص نادانی که چیزی از اسلام نمی دانستند اسلام را ترک کرده بودم. میدانستم اگر پیامبر زنده بود حتما آنها را مواخذه می کرد. پی بردم که هیچ گاه حضرت عیسی (ع) را به عنوان خدا از صمیم قلب قبول نکرده ام. ایشان را واقعا دوست داشتم اما واقعا غیرمنطقی بود که او را خدا بپندارم. تنها دلیلم برای پذیرفتن مسیحیت این بود که جایی برای رفتن نداشتم.

به همین دلیل روزی بعد از تماشای یک سخنرانی در مورد اسلام احساس کردم نیاز دارم نماز بخوانم. وضو گرفته و دورکعت نماز خواندم. بعد به خاطر اشتباهات فراوانم خدا را می خواندم و از خدا میخواستم مرا ببخشد که به او اعتماد نکردم و مرتکب گناهان بزرگی شدم. بعد از مدت ها قلبا احساس کردم در مسیر صحیح گام برمی دارم.

نامزد سابقم و دوستانش حرف های منزجر کننده ای نسبت به شیعیان گفته بودند. اما روزی که در حال دیدن کلیپ در یوتیوب بودم به شکل تصادفی سخنرانی دکتر سید عمار ناکشاوانی را دیدم. وقتی متوجه شدم ایشان عالم شیعی هستند می خواستم متوقفش کنم اما بخش بزرگی از من مانع شد. مقدمه چینی ها و استدلال های ایشان برایم بیگانه اما تاثیرگذار بود و باعث شد کلیپ های بیشتری از ایشان ببینم. مجموعه ای بود مربوط به تصورات غلط نسبت به شیعیان و متوجه شدم تمام چیزهایی که میدانستم دروغ بوده است. نمی توانستم باور کنم اعتقادات اهل بیت چقدر منطقی و صحیح است. اهل بیت بیش از هر چیز که تا آنوقت از اسلام یاد گرفته بودم مرا تحت تاثیر قرار دادند. بعد مجموعه ای پیرامون چهارده معصوم دیدم و عاشق یاد گرفتن آنها شدم. برای مثال وقتی فهمیدم امام کاظم (ع) با آنکه در زندان ها تحت شکنجه بودند هیچگاه از خدا دست نکشیدند یاد می گرفتم که من هم مشکلاتم را تحمل کنم.

آشنا شدن با سرنوشت حضرت زهرا(س) و امام حسین(ع) آخرین تکه پازل شیعه شدن من بود. قبلا اسم امام حسین (ع) را شنیده بودم. واقعا بی شرمانه است شهیدی را که پیامبر (ص) با شنیدن داستان کربلا برایش گریه کرده است را یک شهید معمولی بدانیم. اما چیزی که بیش از همه مرا شوکه کرد اتفاقاتی بود که برای حضرت زهرا(س) رخ داده بود. وقتی متوجه شدم که اموالش را غصب کرده و به خانه اش حمله کرده اند، از خودم شرمنده بودم که می پنداشم ایشان به خاطر غم واندوه فوت کرده است.

بدین شکل من اسلام را دوباره یافتم و احساس خوش بختی میکنم. من قصد ندارم اسمم را به طور رسمی عوض کنم اما اسم زینب را به عنوان نام خودمانی خودم انتخاب کردم. زیرا ایشان را خیلی دوست دارم و با شنیدن داستان حضرت زینب(س) به شدت گریه می کنم و هیچ گاه لحظات کربلا را فراموش نخواهم کرد و دوست دارم مانند ایشان که یاور و کمک امام حسین (ع) بودند من نیز یکی از یاران امام زمان(عج) باشم.

بار اول فقط به خاطر یک مرد می خواستم مسلمان شوم ولی این بار فقط و فقط برای خدا. الحمدلله

رهیافته

استبصار www.estebsar.ir

تلگرام t.me/estebsar_ir

برچسبها