شما اینجائید:خانه » رهیافتگان » تشيع در ايتاليا

تشيع در ايتاليا

تاریخ ارسال: ۱۳۹۳-۰۶-۱۲ در رهیافتگان, رهیافتگان خارجی, مقاله و تحلیل ۰

تعداد مسلمانان و شيعيان

به گزارش پايگاه اطلاع رسانی استبصار، اگر بخواهيم در اين رابطه به طور دقيق صحبت كنيم، به چند دليل نمي توانيم نگاه آماري و ارقامي به موضوع داشته باشيم. دليل اول اينكه آمار و ارقام رسمي در مورد شمار مسلمانان در ايتاليا وجود ندارد و آماري كه توسط وزارت كشور ايتاليا ارائه شده، بيشتر به بررسي در مورد شمارخارجيان ساكن در ايتاليا و اصالت آنها پرداخته است. البته آماردقيق تري كه توسط موسسه كاتوليك (كاريتاس) (Caritas) ارائه شده،بيشتر به مسائلي، از قبيل حضور فصلي كارگران (مانند حضور دهقانان ازشمال آفريقا در زمان برداشت محصول) يا اقامت هاي موقتي دانشجويان يا مهاجراني كه منتظر صدور مجوز براي مهاجرت به ديگركشورهاي اروپايي يا غربي مي باشند، اختصاص دارد. لذا از آنجايي كه (كاريتاس) كمك هاي رايگان زيادي ـ از وسائل اوليه زندگي گرفته تاكلاس هاي رايگان آموزش زبان ايتاليايي ـ را براي اين قبيل افراد ارائه مي دهد، ارتباط تنگاتنگي نيز با مسلمانان برقرار كرده است، كه گاهي تازمان پس از استقرار آنها و جاگرفتنشان در جامعه مسلمان ايتاليا، حفظمي شود. به علاوه كاريتاس به بازبيني دقيق كساني كه از كاتوليك به اسلام روي مي‌آورند ـ خصوصا كساني كه از طريق ازدواج، مسلمان مي‌شوند ـ مي‌پردازد، فرآيند رو به رشدي كه گاهي برخي از كليساهاي كاتوليك ايتاليا سعي مي كنند تا به طور ضمني با آن مخالفت كرده و به دلسرد كردن اين افراد بپردازند.

با در نظر گرفتن آمارهايي كه در بالا به آنها اشاره شد، به راحتي مي توان نتيجه گرفت كه امروزه حدود نهصد هزار مسلمان در ايتاليا زندگي مي كنند. (۱)

دليل دوم تشخيص شمار شيعيان از ميان اين همه مسلمان است كه امري است بسيار مشكل. از اين رو اولين قدمي كه در اين باره بايد برداشته شود، تخمين شمار ايرانياني است كه در ايتاليا زندگي مي كنند؛ ولي از ميان سيزده هزار نفري كه با پاسپورت ايراني در ايتاليا به تحصيل و كار مشغول هستند، درصد قابل توجهي ارمني، يهودي و بهائي نيز وجود دارد. به علاوه به نظر مي‌رسد بيشتر ايرانياني كه بعد از شكل‌گيري انقلاب اسلامي به ايتاليا سفر كرده اند، به نوعي قصد فرار از حكومت ديني را داشته‌اند؛ بنابراين سخت است كه بتوان آنها را مسلمان و شيعه واقعي دانست ؛ زيرا از ميان مصاحبه‌هايي كه با ايرانيان مقيم ايتاليا انجام شده، بيشتر آنان اذعان داشته‌اند كه به مسجد نمي‌روند و بيشتر نمازهايشان را در خانه مي خوانند، چون خود را از درون مسلمان شيعي مي‌دانند.

يكي از مقامات رسمي سفارت ايران در واتيكان نيز تأييد كرد كه درباره شمار دقيق شيعيان حاضر در ايتاليا نمي توان اظهار نظر قطعي كرد. وي افزود كه حتي كاركنان دو سفارت ايراني در پايتخت واتيكان وايتاليا- براي برگزاري نماز جمعه و ديگر مراسم ها بر اساس اعيادمسلمانان، در محافل ساير مسلمانان كه مساجدي در شهرها دارند،مي پيوندند. (۲)

بنابراين از آنجايي كه بعضي از مراسم هاي شيعيان به طور خاص موردتوجه آنان مي باشد، از جمله مراسم هايي كه در ماه محرم برگزار مي شود،ايرانياني كه به اعتقادات خود پايبند هستند، اذعان داشتند كه تمام تلاش خود را انجام مي دهند تا سفرهاي خود به ايران را در اين ايام ترتيب دهند تا بتوانند در مراسم هاي خاصي كه در اينجا برگزار مي شودشركت كنند. برخي ديگر نيز به همراه دوستان و خويشاوندان مراسم هاي روضه خواني خصوصي در خانه هاي خود برگزار مي كنند و يا اينكه براي گرامي داشت ياد شهداي كربلا، اعمال بيشتري هم چون نماز و روزه انجام مي دهند.

با مطالبي كه ارائه شد به نظر مي رسد شيعه بودن در ايتاليا يك مسئله شخصي است. حتي به نظر مي رسد، مقوله حجاب كه هنوز يكي از اصلي ترين فاكتورها براي تشخيص و تفاوت مسلمانان با غير مسلمانان درايتاليا و ديگر كشورهاي جهان مي باشد، ديگر عامل مناسبي نيست ؛ زيرااكثر زنان ايراني كه در ايتاليا به سر مي برند و ادعاي شيعه بودن دارند، ازچادر و پوشش خاصي استفاده نمي كنند.

البته شيعيان در ايتاليا كاملا در خفا و نامرئي نيستند؛ زيرا گروهي ازآنان عضو انجمن هايي هستند كه مروج و حامي طيف وسيعي ازفعاليت هاي ديني و اجتماعي مي باشند، كه در واقع اين انجمن ها،همانند انجمن هايي كه همتايان سني آنها در ايتاليا دارند، حداقل درشروع توسط ايتاليايي هايي پايه گذاري شده كه به دلايل مختلف به دين اسلام با گرايش شيعي روي آورده اند و هنوز هم گاهي توسط خود آنان هدايت مي شوند.

سازمان‌هاي شيعي

اولين سازمان هاي شيعي در شهرهاي تريسته (Trieste)، رم (Rome)و ناپل (Naples) تشكيل شدند. گروهي از ايتاليايي هاي تازه كيش، درسال ۱۹۹۲ مركز فرهنگي سلمان فارسي را با هدف ترويج مطالعات وتحقيقات، پيرامون آيين شيعه در شهر تريسته گشودند.

همچنين در اوايل دهه نود بود كه مركز شيعه ناپل با نام (اهل البيت)تاسيس شد و با سرعت به مهمترين مركز شيعه شناسي در ايتاليا تبديل گرديد. جايگاهي كه پيش از آن در اختيار مركز اسلام شناسي اروپا بود،مركزي كه گروهي از اعضاي سفارت ايران در واتيكان آن را تشكيل دادند، تا مرجعي براي مسائل مربوط به شيعيان باشد.

در منابع زيادي آمده است كه اوج گرايش به اسلام كه در اوايل دهه ۹۰اتفاق افتاد، به صورت غير متعارف متاثر از جنگ خليج بود و بدون شك،جنگ خليج ]فارس [مسائل شنيدني زيادي پيرامون اسلام و جامعه مسلمانان همراه داشت. يكي از نتايج مهم آن اين بود كه افراد زيادي ازطريق خواندن و يا ارتباط با جامعه مسلمانان در وهله اول به اسلام نزديك شدند و سپس تصميم گرفتند تا آيين اسلام و جهان بيني آن رابراي خود برگزينند.

در دهه ۸۰ مركز مستقر در رم، اقدام به نشر آثاري تخصصي، از رساله‌هاي دكتري گرفته تا مقالات اقتصادي و همچنين نشريه اختصاصي با نام اسلام ناب (the pure Islam) كرد. در سال ۱۹۹۱گروهي از تازه كيشان ايتاليائي مستقر در ناپل، به سركردگي يكي ازفعال ترين تازه مسلمان شده ايتاليايي به نام (عمار لوئيجي دي مارتينو) نشريه را در دست گرفتند. اولين شماره نشريه اسلام ناب درناپل، در ماه مبارك رمضان منتشر شد؛ در حالي كه فقط شامل دو برگ تايپي بود. اما هفت سال بعد تبديل به نشريه چاپي اي شد كه معمولاسالي چهار مرتبه چاپ مي شد و مهم تر از همه اينكه اين نشريه تبديل به بولتن رسمي موسسه اسلامي اهل البيت در ايتاليا شد؛ تنهاموسسه اي كه به عنوان يك موسسه بين المللي مطالعات شيعه شناسي،شعبه اي در ناپل داشت.

در نوامبر ۱۹۹۸ در مصاحبه اي كه از عمار لوئيجي طي مراسم جشن ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) در شهر ميلان منتشر شد، دلايل گرويدنش به دين اسلام و آيين شيعي را چنين بيان مي كند:(من مسيحي پروتستان و معتقد بودم كه عادت به موعظه كردن داشتم. درمقطعي خاص اين مسير را ترك كردم و آثار-Burckardt-Guenon Ebolaرا مطالعه كردم. خواندن اين آثار و نيز مطالعات ديگر مرا وارددنياي سياست كرد، به گونه اي كه به يكي از گروه هاي راستگرا كه نماينده اي در پارلمان نداشت، احساس نزديكي كردم. من و هم قطارانم گاهي اوقات به آلپ مي رفتيم و هر شب در كنار آتشي جمع مي شديم ودر مورد زشتي ها و بدي هاي جامعه صحبت مي كرديم، ولي زماني كه به شهر بر مي گشتيم خود ما نيز رفتارهايي شبيه همان مردم و شايد بدتر ازآنها را از خودمان بروز مي‌داديم. ناگهان فهميدم تمام مؤلفان نوشته‌هاي مورد علاقه من، به دين اسلام گرويده اند، كه اين مسئله مصادف با زمان شكل‌گيري انقلاب اسلامي در ايران بود و از آنجايي كه اين انقلاب به جاي ماركسيسم و ارزش هاي امپرياليستي، با نام خدا و با نام معنويات شكل گرفته بود، به آن علاقه‌مند شدم. من از طريق مركز فرهنگي كوچكي كه در شهر «ناپل» راه‌اندازي نمودم، كم‌كم شروع به تماس با مسلمانان كردم، كه روزي مرد مسلمان جواني به من پيشنهاد داد تا كنفرانسي درمورد اسلام برگزار كنيم، كه سخنران آن يك پروفسور ايتاليايي تازه مسلمان بود. يك سال طول كشيد تا خوب فكر كنم و جواب خودم ر ابدهم. سال بعد تصميم گرفتم تا به اسلام بپيوندم. در سال ۸۳ من كتاب «هانري كربن» با نام امام غائب را خواندم و در همين زمان با چند دانشجوي ايراني نيز آشنا شدم. اين كتاب پرده‌هايي را كه جلوي چشمان من كشيده شده بود، پاره كرد و من آيين شيعي را در آغوش كشيدم. سالها بعد به همراه همسر و پسرم كه هر دوي آنها نيز مسلمان شده بودند و ساكن در كشور الجزاير بوديم، تصميم گرفتيم تا اثري جاودانه از خودمان خلق كنيم، لذا نشريه اسلام ناب را رشد و گسترش داديم، كه هم اكنون در كنار رشد و گسترش جامعه مسلمانان در ايتاليا،افراد زيادي هستند كه با ما در تماسند. (۳)

از ميان گفته‌هاي «عمار لوئيجي دي‌مارتينو» مي‌توان به برخي از فاكتورهاي اساسي درباره راهي كه تازه‌كيشان پيموده‌اند تا به اسلام برسند، دست يافت. از همه جالب تر اين حقيقت است كه او از طريق خواندن آثار نويسندگاني چون «رنه گنون ـRene Guenon » و «جوليوس ابولا ـ Julius Ebola» با اسلام آشنا شده است ؛ مؤلفيني كه به متفكران سنت‌گرا معروف هستند و علاقمند به مطالعات عرفاني و پر رمز و راز مي‌باشند، كه در دوره‌اي خاص از زندگي خود به اسلام گرويده اند. (هرچند مدركي درباره مسلمان شدن ابولا در دست نيست). بسياري ازكساني كه با جناح راست همفكري داشتند از علاقمندان مطالعه اين قبيل آثار، به ويژه آثار (گنون) بودند، چنان كه بسياري از ايتاليايي هايي كه به اسلام گرويدند از گنون به عنوان فردي ياد مي كنند، كه آثارش سبب گرويدن آنان به اسلام شده است.

ارجاع به سنتي كه في نفسه هم “ديني ـ عرفاني” و هم به نوعي “سياسي” است، يكي از اتفاقات رايج در ميان ايتاليايي‌هاي تازه‌كيشي است كه از جناح راست به جامعه مسلمانان مي پيوندند.

يكي ديگر از مطالبي كه از سخنراني وي در اوايل بيست سالگي اش درمراسم مذكور جهت بزرگداشت جشن ولادت حضرت فاطمه (سلام الله عليها) به دست مي آيد، اين است كه تغيير دين وي به اسلام به كمك خواندن نوشته هاي (گنون) بوده است ؛ نوشته هايي كه در آن، جهان مدرن به خاطر فساد و نابودي ارزش هاي انساني اش به چالش كشيده مي شود.

پائولو جعفر (Paolo Jafar) يكي از تازه كيشان جوان، اقرار مي كند كه اوفاشيسم را به عنوان آخرين سنگر در دفاع از ارزش هاي انساني ديده وبنابر اين به يكي از جنگجويان گروه سياسي راست گراي افراطي اسلامي تبديل شده است. وي بعدها با نشريه (اسلام ناب) آشنا شده وطبق اظهارات خودش مي گويد: حس مي كردم ديگران برادران من هستند. (۴)

در بهار سال ۱۹۹۷ حادثه اي مهم در ايتاليا رخ داد. يكي ازروزنامه هاي معروف ايتاليايي با نام (Corriere Seradelle) مقاله اي رادر مورد حمله احتمالي به پاپ، توسط يك سري از بولتن هاي اسلامي كه از آنها با عنوان (نشريه هاي افراطي اسلامي ( ياد شده بود، به چاپ رساند، كه از مجله (اسلام ناب) نيز در اين ليست به عنوان نام (نشريه اي براي جامعه مسلمانان) ياد شده بود، نشريه هايي كه مقالات آن به تكريم و ستايش از كاميكازه هاي اسلامي پرداخته و دعوت به جهاد مي كرد.(۵)

اين اتهام همچنين در نشريه موسسه ديگري با نام موسسه خبري وفرهنگي ايران – ايتاليا در رم كه در كنار فعاليت هاي خود يك بولتن ماهانه با نام نامه پارسي منتشر مي‌كرد، درج شده بود. اين موسسه كه توسط گروهي از نزديكان نمايندگان رسمي دولت ايران در رم تاسيس شده بود، در اصل به رشد و بهبودي روابط اقتصادي و فرهنگي ميان ايران و ايتاليا اختصاص داشت. اين نشريه كه از سال ۱۹۹۷ تا اواسطسال ۲۰۰۱ منتشر مي شد، اكثرٹ حاوي مقالاتي در مورد جنبه هاي خاصي از فرهنگ فارسي، مناسبات تاريخي در روابط ميان ايتاليا وجهان اسلام، خصوصٹ شيعيان و چشم اندازهاي سرمايه گذاري در ايران با هدف جذب سرمايه گذاران ايتاليايي، بود. اين موسسه همچنين يكي از مروجان و برگزاركنندگان اتاق بازرگاني و صنايع و معادن ايران و ايتاليابود، تا جايي كه بعضي از شماره هاي (نامه پارسي) شامل فرم هايي بودكه مي بايست توسط بنگاه هاي اقتصادي ايتاليايي كه علاقه مند به عضويت در اين اتاق بودند تكميل مي گرديد. در همين راستا موسسه مذكور با وجود اتهامات ضد اسلامي – ايراني كه توسط اكثر رسانه هاي جمعي در ايتاليا دنبال مي شد، تمامي تلاش خود را براي شناساندن جاذبه هاي موجود در ايران – كه در غرب ناشناخته بود – انجام مي داد. درنيل به اين هدف يكي از قسمت هاي هميشگي نشريه به صحبت درمورد قضاوت هاي مغرضانه و اشتباهاتي كه در رسانه ها در مورد اسلام مي شد، اختصاص يافته بود.

اما اين مرتبه نوك پيكان نكوهش نشريه‌ي نامه پارسي، به جاي روزنامه نگاران ايتاليايي كه بر ضد نشريه (اسلام ناب) مقاله نوشته بودند، خود اين نشريه را نشانه رفت. نويسنده مقاله و به تبع آن خودنشريه، در نوشته اي تند و مفصل كه در ذيل مي خوانيم، حساب خود را از(اسلام ناب) و (اهل البيت) جدا كردند:

ما شماره اكتبر- نوامبر ۱۹۹۶ مجله اسلام ناب را خوانديم… ونگران، شوكه و بسيار متاسف شديم. مجله اسلام ناب تعبيري از آشفتگي وهذيان‌گويي سخت‌گيرانه است. به ظاهر نقل قول هايي از كتاب هاي مقدس اسلامي آورده، ولي ترجمه هايي كه از كتاب ها ذكر كرده بسيارمبهم و گاهي نادرست مي باشد؛ زيرا قطعه هايي انتخاب شده و بدون فكر در كنار هم چيده شده است، به طوري كه در برخي از موارد متناقض مي نمايد و تنها هدف از ارائه آنها دستيابي به يك سري نتايج وبرداشت ها در مورد نظريات و دستورات شيعي و اسلامي بوده است.(۶)

… مقاله مزبور كه با نام «كاوه» امضا شده، با فاصله گرفتن از ديگرشيعيان ناپل در ادامه مي گويد:

آيين اسلام شيعي آن گونه كه اكثريت ايرانيان روزنامه نگار در (نامه پارسي) و تعدادي از همكاران مسيحي شان شناخته اند و علاقه مند به مطالعه عميق آن هستند، با اسلامي كه در نشريه ادواري (اسلام ناب)تبليغ و معرفي شده، تفاوت هاي اساسي دارد.

آقاي كاوه بعد از آن، به تازه‌كيشان هشدار مي‌دهد كه مردي ايتاليايي روزي تعبيري زيبا را چنين به ما گوشزد كرد و آن اين كه هر ديني درمورد تعصبات تازه كيشان و جديد الايمانها هشدار داده است… اتفاقي كه ممكن است رخ دهد،اين است كه گروهي از تازه كيشان ممكن است ازخود قرآن هم اسلامي‌تر شوند.

بدون شك تمايل به اسلام جنگ طلب، مورد توجه بيش از يك گروه ازتازه كيشان قرار گرفت و حضور تازه كيشاني كه از گوشه و كنار احزاب افراطي وارد دين اسلام مي شدند، جهت گيري اجتماعات مسلمانان رابه سمت تندروي سوق مي داد. اما به هر حال با گذشت زمان وهمانطوري كه بعدا خواهيم ديد، به خصوص بعد از حادثه ۱۱ سپتامبراين گروه ها به شكل معتدل تري دوباره سازماندهي شدند.

لازم به ذكر است كه برخي از اين گروندگان ديني كه در نهايت با اسلام شيعي پيوند مي خوردند، از جانب احزاب چپ رخ مي داد و دليل آن نيزجذب شدن شماري از جوانان اين احزاب – مانند آنچه براي احزاب راست گرا اتفاق افتاد – به خاطر انقلاب ايران بود. مصطفي از كاركنان راه آهن در جنوب ايتاليا كه در سن بيست و يك سالگي و در سال ۱۹۷۹مسلمان شده از جمله اين افراد است. وي مي گويد:… من با انقلاب ايران روبرو شده و به طرز شگفت آوري مبهوت جريانات مذهبي شدم.من از يك خانواده كاتوليك معتقد بودم، اما هميشه يك چيزي مرا ازكليسا دور نگه مي داشت و من به موضع چپ گراي افراطي روي آوردم.همسر من هم در حالي كه پنج سال از ازدواجمان مي گذشت، به اسلام گرويد.(۷)

با وجود اينكه به نظر مي رسد هماهنگي خاصي ميان شيعيان درايتاليا وجود ندارد، اما قوي ترين و بهترين انجمن سازماندهي شده،موسسه (اهل البيت) در ناپل است، كه ارتباطات نزديكي با انجمن هاي بين المللي شيعه، خصوصا با انجمن هاي واقع در انگليس دارد. اين موسسه براي استوار كردن ارتباطات بين المللي خود، براي حدود ده سال، كمپ هاي تابستاني دوره اي را در پاتوقي در كوه هاي توسكواميليان (Tosco Emilian) بين (Bologna) و (Emilia Reggio) برگزارمي كرد. هدف از تشكيل اين ملاقات ها (قويتر و نزديك تر كردن ارتباطات برادري بين اعضاي جوامع مختلف اروپايي) عنوان شده است. بنابراين شيعياني كه از اقصي نقاط ايتاليا و كشورهاي اروپاي شمالي به آنجا مي آمدند، در حالي كه از تماشاي چشم اندازهاي زيباي شمال ايتاليا لذت مي بردند، فرصت ملاقات با يكديگر را براي مطالعات دقيق در زمينه اسلام، تحت نظارت گروهي از علما به دست مي آوردند.تداركات اين ملاقات ها به عهده خود شركت كنندگان و بسيار كم خرج بود. اين مسئله به همه (برادران و خواهران) فرصت شركت در مراسمي را مي داد كه مي توانستند در محيطي آرام و در كنار يكديگر به رشد وتعالي معنوي خود بپردازند …

سنت و تكنولوژي

كمپ تابستاني در كنار ديگر ابتكارات سازماندهي شده توسط مركزاهل البيت ناپل، در سايتي اينترنتي تبليغ شده بود. صفحه اصلي اين سايت به معرفي گروه و تاريخچه آن (بيشتر به تاريخ نشريه (اسلام ناب) همراه با لينكي مستقيم براي دسترسي به آن براي علاقه مندان)پرداخته و مابقي لينك ها به صورت دوره اي تغيير مي كند.

صفحه اصلي اين سايت (www.shi”a-islam.org) شامل چند صفحه دائمي در مورد آموزه هاي اسلام، خصوصٹ شيعه و علل برتري اين گرايش در ميان گرايش هاي اسلامي، نگاهي اجمالي به حضور شيعه درجهان معاصر، و تاريخي از زندگي چهارده معصوم مي باشد. يك صفحه از سايت به موضوع (زن و اسلام) اختصاص يافته، اما بيشترفعاليت هاي آن در جهت حمايت از زنان مسلماني است كه طرفدارحجاب هستند، به اندازه اي كه براي مبارزه در دفاع از حجاب، با عنوان (انجمن حمايت از حجاب) دست به تبليغ زده اند. لينك ها بر روي ترجمه اي ايتاليايي از آشنايي با آموزه هاي شيعه، «آيت الله علامه طباطبايي» كتاب شيعه در اسلام و همچنين آشنايي با شيعه دوازده امامي فعال مي‌باشد. (هر چند گاهي از اوقات لينك ها كار نمي‌كنند). جدا از لينك‌هايي كه به چند نوشته از «آيت‌الله خميني» وجود دارد، يك ايميل مخصوص برقراري ارتباط با مركز اسلامي لندن براي دريافت پاسخ هاي سريع در مورد سوالات مذهبي، وجود دارد.

جدا از موضوعات مذكور كه كم و بيش به صورت ثابت در سايت وجود دارند، صفحات ديگري نيز در سايت به چشم مي‌خورند كه به صورت دوره اي به مسائل روزمره و معاصر اختصاص دارند. مانند صفحاتي كه مربوط به اخبار كنفرانس‌ها، نشست‌ها و يا اطلاعات و اظهار نظرها درمورد مسائل سياسي روز هستند. معمولا يك فضاي وسيعي در سايت،در پنجره‌اي به نام “انتفاضه، تنها راه حل” به مسائل مربوط به فلسطين اختصاص داده شده، كه اظهارات «آيت‌الله خامنه‌اي» در مورد فلسطين، يكي از بخش‌هاي تشكيل‌دهنده آن است. همچنين لينكي به گروهي با نام “ذهن‌هاي خلاق” كه در بريتانيا مستقر هستند، مشاهده مي‌شود. اين گروه از پيشگامان رشد و توسعه نرم‌افزارهاي اسلامي مي‌باشند، كه به خصوص در مورد مبارزه با اسرائيل فعال مي‌باشند. (براي مثال ليستي از مارك‌هاي تجارتي چند مليتي كه در اختيار يهوديان است، در سايت ذكر و تحريم شده و در كنار آن چندين دعوت به فعاليت بر ضد اسرائيل وحاميان آنها ديده مي شود.)(۸)

به نظر مي‌رسد برخي از سمبل‌هايي كه توسط شيعيان ايتاليايي مورد استفاده قرار مي‌گيرد، به جاي اينكه از كيش جديدشان نشأت بگيرد، بيشتر متأثر از زمينه هاي ديني ـ فرهنگي آنان است. براي نمونه اعلاميه‌اي كه به مناسبت سالروز وفات فاطمه زهرا (سلام الله عليها) آورده شده، با تصاويري از شمع ها و گل‌ها همراه شده، كه بسرعت بيننده را به ياد مراسم ترحيم در كليساي كاتوليك مي اندازد.

پي‌نوشت‌ها:

(۱)اين اعداد از طريق اطلاعاتي است كه توسط موسسه كاريتاس ارائه شده است، Immigrazione Dossier، Rome، ۲۰۰۶.

(۲)مصاحبه اي كه در جولاي ۲۰۰۲ انجام شده است.

(۳)اسلام در ايتاليا و انجلا لانو و لوسيا آوالونه (Angela Lano andLucia Avallone)، زوئن ۱۹۹۹.

(۴)اسلام در ايتالياn.p

(۵) (Corriere della Sera 19 april 1997) به نام يك خلبان ژاپني وسمبلي از عمليات انتحاري است كه باني آن ژاپني ها بودند.

(۶)نامه پارسي، شماره ۵، مي ۱۹۹۷، ص ۴.

(۷)اسلام در ايتاليا،n.p.

(۸)اين انجمن همچنين يك برنامه جايزه (اسلام ستيزي) ساليانه دارند، كه به رهبران سياسي و روزنامه نگاراني كه به شدت مخالف اسلام و مسلمين هستند، تعلق مي گيرد.!

تذكر:

مقاله حاضر برگرفته از مجموعه مقالاتي است با عنوان Muraqqa،a Sharqiكه به پاس خدمات علمي Peter Chelkowski توسط دوتن ازشاگردان وي با نام هاي «سوسن رستگار» و «آنا وانزان» به وسيله انتشارات AIEP EDRTORE در سال ۲۰۰۷ منتشر شده است. طبعا مترجم با همه اظهارنظرهاي نويسنده موافق نيست.

——————–

منبع: پگاه حوزه

برچسبها