شما اینجائید:خانه » معارف اسلامی » امام دوازدهم در کلام یازده امام

امام دوازدهم در کلام یازده امام

تاریخ ارسال: ۱۳۹۳-۱۰-۲۵ در معارف اسلامی, مهدویت ۰

سخنان امام على (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام وَ هُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ أَبْيَضُ مُشْرَبٌ حُمْرَةً مُنْدَحُّ الْبَطْنِ عَرِيضُ الْفَخِذَيْنِ عَظِيمٌ مُشَاشُ الْمَنْكِبَيْنِ بِظَهْرِهِ شَامَتَانِ شَامَةٌ عَلَى لَوْنِ جِلْدِهِ وَ شَامَةٌ عَلَى شِبْهِ شَامَةِ النَّبِيِّ ص لَهُ اسْمَانِ اسْمٌ يَخْفَى وَ اسْمٌ يَعْلُنُ فَأَمَّا الَّذِي يَخْفَى فَأَحْمَدُ وَ أَمَّا الَّذِي يَعْلُنُ فَمُحَمَّدٌ فَإِذَا هَزَّ رَايَتَهُ أَضَاءَ لَهَا مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ يَضَعُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَلَا يَبْقَى مُؤْمِنٌ إِلَّا صَارَ قَلْبُهُ أَشَدَّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِيدِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ لَا يَبْقَى مَيِّتٌ إِلَّا دَخَلَتْ عَلَيْهِ تِلْكَ الْفَرْحَةُ فِي قَبْرِهِ وَ هُمْ يَتَزَاوَرُونَ فِي قُبُورِهِمْ وَ يَتَبَاشَرُونَ بِقِيَامِ الْقَائِمِ؛‏

به گزارش پايگاه اطلاع رسانی استبصار، امير المؤمنين- عليه السّلام- بر روى منبر فرمود: مردى از فرزندان من در آخر الزمان خروج مى‌‏كند كه سفيد و مايل به سرخى است. شكم او عريض و رانهايش پهن و چهارشانه است. در پشتش دو خال وجود دارد كه يكى به رنگ پوستش و خال ديگر شبيه خال پيامبر – صلّى اللَّه عليه و آله – مى‌باشد. او دو اسم دارد؛ اسمى كه اظهار نمى‌‏شود و مخفى است و نامى كه آشكار مى‏گردد، اوّلى «احمد» و ديگرى «محمّد» است. وقتى پرچم او برافراشته شود، ما بين مشرق و مغرب را روشن مى‌‏سازد و دست رحمتش را بر سر بندگان قرار مى‌‏دهد و مؤمنى باقى نمى‌‏ماند مگر اينكه قلبش از پاره آهن گداخته شده، سخت‏تر مى‌‏شود و خداوند نيروى چهل مرد را به او مى‏دهد و هيچ مرده‏اى باقى نمى‌‏ماند مگر اينكه آن شادى در قبرش بر او وارد مى‌‏شود و مردگان در قبرهايشان به ديدار يك ديگر رفته و همديگر را به قيام قائم – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف – بشارت مى‌‏دهند.

بحار الأنوار ، ج‏۵۱، ص ۳۵

وَ قَالَ علیه السلام إِذَا اخْتَلَفَ رُمْحَانِ فِي الشَّامِ فَهُوَ آيَةٌ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ قِيلَ ثُمَّ مَهْ قَالَ ثُمَّ رَجْفَةٌ تَكُونُ بِالشَّامِ يَهْلِكُ فِيهَا مِائَةُ أَلْفٍ يَجْعَلُهَا اللَّهُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ عَذَاباً عَلَى الْكَافِرِينَ فَإِذَا كَانَ كَذَلِكَ فَانْظُرُوا إِلَى أَصْحَابِ الْبَرَاذِينِ الشُّهُبِ وَ الرَّايَاتِ الصُّفْرِ تُقْبِلُ مِنَ الْمَغْرِبِ حَتَّى تَحُلَّ بِالشَّامِ فَإِذَا كَانَ كَذَلِكَ فَانْتَظِرُوا خَسْفاً بِقَرْيَةٍ مِنْ قُرَى الشَّامِ يُقَالُ لَهَا حَرَسْتَا؛

و فرمود: هنگامى كه در شام دو نيزه (دو نفر مدعى حكومت) رو در رو و به جان هم افتادند، آن علامتى از علائم الهى است. سؤال شد بعد از آن چه مى‏‌شود؟ فرمود: چنان اضطراب و شورشى در شام واقع مى‏‌شود كه در آن صد هزار نفر به هلاكت مى‏‌رسند و اين را خداوند، رحمت براى مؤمنان و كيفرى براى بى‏‌دينان قرار مى‏‌دهد. وقتى آن روز فرا رسيد، خواهيد ديد كه سواران (ترك) با اسبهاى «براذين» با نيروى كافى و پرچم‌هاى زرد از سمت مغرب مى‏‌آيند تا به شام مى‏‌رسند. وقتى اين چنين شد، منتظر باشيد كه در يكى از دهات شام به نام «حرستا» به زمين فرو مى‏‌رود.

بحار الأنوار، ج‏۵۲، ص ۲۵۳

سخنان امام حسن (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

قال الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام لَا يَكُونُ هَذَا الْأَمْرُ الَّذِي تَنْتَظِرُونَ حَتَّى يَتَبَرَّأَ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ وَ يَلْعَنَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً وَ يَتْفُلَ بَعْضُكُمْ فِي وَجْهِ بَعْضٍ وَ حَتَّى يَشْهَدَ بَعْضُكُمْ بِالْكُفْرِ عَلَى بَعْضٍ قِيلَ مَا فِي ذَلِكَ خَيْرٌ قَالَ الْخَيْرُ كُلُّهُ فِي ذَلِكَ عِنْدَ ذَلِكَ يَقُومُ قَائِمُنَا فَيَرْفَعُ ذَلِكَ كُلَّهُ‏؛

امام حسن مجتبى- عليه السّلام- فرمود: اين امر كه شما منتظر آن هستيد واقع نمى‏‌شود مگر بعد از آنكه بعضى از شما از بعضى ديگر دورى جوييد و يك ديگر را لعن و نفرين كنيد و آب دهان به صورت يك ديگر بيندازيد و بعضى از شما بر عليه ديگرى گواهى و شهادت به كفر دهد.

عرض شد: خيرى در زندگى آن روز نيست.

فرمود: تمام خير و خوبى در آن روز است؛ زيرا در آن وقت است كه قائم ما قيام مى‏‌كند و تمام اين اعمال زشت را از ميان برمى‏‌دارد.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۵۳

سخنان امام حسین (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیهما السلام أَنَّهُ قَالَ لِأَصْحَابِهِ أَلَا وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ يَوْماً لَنَا مِنْ هَؤُلَاءِ أَلَا وَ إِنِّي قَدْ أَذِنْتُ لَكُمْ فَانْطَلِقُوا جَمِيعاً فِي حِلٍّ فَقَالُوا مَعَاذَ اللَّهِ قَالَ إِنَّ قُدَّامَ الْقَائِمِ عَلَامَاتٌ تَكُونُ مِنَ اللَّهِ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ هِيَ قَوْلُ اللَّهِ وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ يَعْنِي الْمُؤْمِنِينَ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ مِنْ مُلُوكِ بَنِي الْعَبَّاسِ فِي آخِرِ سُلْطَانِهِمْ وَ الْجُوعِ لِغَلَاءِ أَسْعَارِهِمْ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ فَسَادِ التِّجَارَاتِ وَ قِلَّةِ الْفَضْلِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَنْفُسِ مَوْتٍ ذَرِيعٍ وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ قِلَّةِ زَكَاءِ مَا يُزْرَعُ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ عِنْدَ ذَلِكَ بِتَعْجِيلِ خُرُوجِ الْقَائِمِ؛‏

از امام حسين- عليه السّلام- روايت شده است كه به اصحابش فرمود:آگاه باشيد! كه براى ما روزى از اينهاست. آگاه باشيد كه به شما اجازه دادم و بر شما حلال است و هر جا كه مى‏‌خواهيد برويد. آنان گفتند: به خدا پناه مى‏بريم! فرمود: پيش از ظهور قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) علاماتى از جانب خداوند براى مؤمنين مى‏‌باشد و آنها قول خداوند است كه مى‏‌فرمايد: وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ (شما را مى‏‌آزماييم) يعنى مؤمنين را قبل از ظهور قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف؛

بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ (با ترس) يعنى خوف از پادشاهان بنى عباس در آخر سلطنتشان.

و الجوع (و گرسنگى) [يعنى‏] بخاطر گرانى قيمت‏‌ها و نرخ‏‌ها.

وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ (كمبود مالى) [يعنى‏] فساد تجارت‏‌ها و كمى منفعت و سود.

وَ الْأَنْفُسِ (كم شدن جان‌ها) [يعنى‏] مرگ‏‌هاى سريع و پى در پى.

و الثمرات (كم شدن ميوه‏‌ها و زراعات) [يعنى‏] كم رشدى و پژمردگى حبوبات و بى‏‌بركتى ميوه‏‌هاست.

و بشر الصابرين (صابران را مژده بده) [يعنى‏] در اين هنگام نزديك بودن ظهور قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف- است

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۵۳

سخنان امام سجاد (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

وَ قِيلَ لِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ علیه السلام صِفْ لَنَا خُرُوجَ الْمَهْدِيِّ وَ عَرِّفْنَا دَلَائِلَهُ وَ عَلَامَاتِهِ فَقَالَ يَكُونُ قَبْلَ خُرُوجِهِ خُرُوجُ رَجُلٍ يُقَالُ لَهُ عَوْفٌ السُّلَمِيُّ بِأَرْضِ الْجَزِيرَةِ وَ يَكُونُ مَأْوَاهُ تَكْرِيتَ وَ قَتْلُهُ بِمَسْجِدِ دِمَشْقَ ثُمَّ يَكُونُ خُرُوجُ شُعَيْبِ بْنِ صَالِحٍ بِسَمَرْقَنْدَ ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفْيَانِيُّ الْمَلْعُونُ بِالْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ عُتْبَةَ بْنِ أَبِي سُفْيَانَ فَإِذَا ظَهَرَ السُّفْيَانِيُّ أَخَذَ فِي الْمَهْدِيِّ ثُمَّ يَخْرُجُ بَعْدَ ذَلِكَ

به حضرت امام زين العابدين- عليه السّلام- عرض شد: آمدن و ظهور مهدى – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف – و نشانه‏‌ها و علائم آن را براى ما بيان فرماييد: فرمود: پيش از ظهور او مردى به نام «عوف (بن) سلمى» از جزيره، خروج مى‏‌كند. سكونت و محل استقرار او «تكريت» بوده و در مسجد دمشق كشته مى‏‌شود. آنگاه شعيب بن صالح از سمرقند خروج مى‏‌كند و سپس سفيانى ملعون از بيابان يابس مى‏‌آيد. سفيانى از اولاد عتبة بن ابى سفيان است و وقتى او خروج مى‏‌كند در جستجوى «مهدى» برمى‏‌آيد و بعد از آن، حضرت قيام مى‏‌كند.

بحار الأنوار ، ج‏۵۲، ص ۲۱۳

سخنان امام باقر (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ علیه السلام لِجَابِرٍ الْجُعْفِيِّ الْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تُحَرِّكْ يَداً وَ لَا رِجْلًا حَتَّى تَرَى عَلَامَاتٍ أَذْكُرُهَا لَكَ وَ مَا أَرَاكَ تُدْرِكُ اخْتِلَافَ بَنِي الْعَبَّاسِ وَ مُنَادِياً يُنَادِي مِنَ السَّمَاءِ وَ يَجِيئُكُمُ الصَّوْتُ مِنْ نَاحِيَةِ دِمَشْقَ وَ تُخْسَفُ قَرْيَةٌ مِنْ قُرَى الشَّامِ تُسَمَّى الْجَابِيَةَوَ سَتُقْبِلُ إِخْوَانُ التُّرْكِ حَتَّى يَنْزِلُوا الْجَزِيرَةَ وَ سَتُقْبِلُ مَارِقَةُ الرُّومِ حَتَّى يَنْزِلُوا الرَّمْلَةَ فَتِلْكَ السَّنَةَ فِيهَا اخْتِلَافٌ كَثِيرٌ فِي كُلِّ أَرْضٍ مِنْ نَاحِيَةِ الْمَغْرِبِ فَأَوَّلُ أَرْضٍ تُخَرَّبُ الشَّامُ ثُمَّ يَخْتَلِفُونَ عَلَى ثَلَاثِ رَايَاتٍ رَايَةِ الْأَصْهَبِ وَ رَايَةِ الْأَشْهَبِ وَ رَايَةِ السُّفْيَانِيِ‏

امام محمّد باقر – عليه السّلام – به جابر جعفى فرمود: از زمين حركت نكن و در جاى خود بنشين و جابجا نشود تا علامات ظهورى را – كه آنها را درك نمى‌‏كنى و در آن زمان نخواهى بود – براى تو بيان كنم: اختلاف بنى عباس، منادى كه از آسمان ندا مى‏‌دهد، صدايى كه از جانب دمشق به شما مى‏‌رسد و قريه‏‌اى از قريه‏‌هاى شام به نام «جابيه» در زمين فرو مى‏‌رود. گروهى از برادران ترك خروج مى‏‌كنند تا اينكه در «جزيره» فرود مى‏‌آيند. جمعى از روم خروج نموده و پيش مى‏‌آيند و در «رمله» فرود مى‏‌آيند، در آن سال اختلافات بسيارى در تمام روى زمين ايجاد مى‏‌شود، نخستين سرزمينى كه خراب مى‏‌شود «شام» است، سپس مردم با سه پرچم مختلف با هم كشمكش و اختلاف مى‏‌كنند، يك پرچم سرخ و سفيد، ديگرى سياه و سفيد و سوّمى پرچم سفيانى مى‏‌باشد.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۵۷

وَ قَالَ علیه السلام كَأَنِّي بِالْقَائِمِ علیه السلام يَوْمَ عَاشُورَاءَ يَوْمَ السَّبْتِ قَائِماً بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ يَدُ جَبْرَئِيلَ عَلَى يَدِهِ يُنَادِي بِالْبَيْعَةِ لِلَّهِ فَيَمْلَؤُهَا عَدْلًا

و فرمود: گويا قائم – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف – را در روز عاشورا مى‏‌بينم كه در ميان ركن و مقام ايستاده و دست جبرئيل روى دست اوست و مردم را به بيعت با خداوند دعوت مى‏‌كند، آنگاه زمين را پر از عدل و داد مى‏‌نمايد.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۵۹

سخنان امام صادق (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

قَالَ علیه السلام لَا يَخْرُجُ الْقَائِمُ حَتَّى يَخْرُجَ اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا مِنْ بَنِي هَاشِمٍ كُلُّهُمْ يَدْعُو إِلَى نَفْسِهِ‏

فرمود: قائم (عج) ظهور نمى‏‌كند مگر اينكه پيش از او دوازده نفر از بنى هاشم كه همه‏‌شان مردم را به سوى پيروى خودشان دعوت مى‏‌كنند (و مدعى امامتند) خروج مى‏‌نمايند.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۶۱

سخنان امام کاظم (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

وَ قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام فِي قَوْلِهِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً الظَّاهِرَةُ الْإِمَامُ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنَةُ الْإِمَامُ الْغَائِبُ يَغِيبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ تَظْهَرُ لَهُ كُنُوزُ الْأَرْضِ وَ يُقَرَّبُ عَلَيْهِ كُلُّ بَعِيدٍ؛

امام موسى بن جعفر- عليه السّلام- در رابطه با قول خداى متعال كه مى‏‌فرمايد: خداوند نعمت‌هاى ظاهرى و باطنى را براى شما تمام كرد، فرمود: منظور از نعمت ظاهرى، امام ظاهر و مقصود از نعمت باطنى، امام غائب است كه وجودش از ديدگان مردم پنهان مى‏‌شود و گنج‌هاى زمين براى او آشكار مى‏‌گردد و هر دورى براى او نزديك مى‏‌شود.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۶۶

وَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ جَهْمٍ سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام عَنِ الْفَرَجِ فَقَالَ تُرِيدُ الْإِكْثَارَ أَوْ أُجْمِلُ لَكَ قَالَ بَلْ تُجْمِلُهُ لِي قَالَ إِذَا تَحَرَّكَتْ رَايَاتُ قَيْسٍ بِمِصْرَ وَ رَايَاتُ كِنْدَةَ بِخُرَاسَانَ أَوْ ذَكَرَ غَيْرَ كِنْدَةَ؛

از حسن بن جهم روايت شده است كه: مردى از حضرت موسى بن جعفر- عليه السّلام- از ظهور حضرت ولى عصر – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف – سؤال كرد، حضرت فرمود: مى‏‌خواهى مفصلاً براى تو بيان كنم يا به طور اجمال و اختصار؟

عرضه داشت: بلكه اجمالى از آن را بيان فرماييد.

حضرت فرمود: ظهور امام زمان هنگامى است كه پرچم‌هاى قيس در مصر و پرچم‌هاى كنده (يا غير كنده) در خراسان به اهتزاز در آيند.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۶۶

وَ قَالَ علیه السلام إِنَّ الْقَائِمَ يُنَادَى بِاسْمِهِ لَيْلَةَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ يَقُومُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ فَلَا يَبْقَى رَاقِدٌ إِلَّا قَامَ وَ لَا قَائِمٌ إِلَّا قَعَدَ وَ لَا قَاعِدٌ إِلَّا قَامَ عَلَى رِجْلَيْهِ مِنْ ذَلِكَ الصَّوْتِ وَ هُوَ صَوْتُ جَبْرَئِيلَ‏؛

و فرمود: گوينده‏‌اى از آسمان در شب ۲۳ ماه رمضان نام قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف – را مى‌‏برد و روز عاشورا قيام مى‏‌كند، پس (از آن صدا) هر كس خواب است بيدار و هر كس ايستاده مى‏‌نشيند و هر كس نشسته از وحشت آن صدا بر مى‏‌خيزد و آن صداى جبرئيل – عليه السّلام – است.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۶۶

وَ قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ ع أُتِيَ الْمُؤْمِنُ فِي قَبْرِهِ فَيُقَالُ لَهُ يَا هَذَا إِنَّهُ قَدْ ظَهَرَ صَاحِبُكَ فَإِنْ تَشَأْ أَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ وَ إِنْ تَشَأْ أَنْ تقم [تُقِيمَ] فِي كَرَامَةِ رَبِّكَ فَقُمْ‏؛

و فرمود: هنگامى كه قائم – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف – قيام كند بر سر قبر مؤمن مى‏‌آيند و به او گفته مى‏‌شود: اى فلانى! امامت ظهور كرده اگر مى‏‌خواهى به او ملحق شوى، ملحق شو و اگر مى‏‌خواهى نزد پروردگارت اقامت كنى، چنين كن.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۶۶

سخنان امام رضا (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

وَ قَالَ الرِّضَا علیه السلام لَا بُدَّ مِنْ فِتْنَةٍ صَمَّاءَ صَيْلَمٍ يَسْقُطُ فِيهَا كُلُّ بِطَانَةٍ وَ وَلِيجَةٍ وَ ذَلِكَ عِنْدَ فِقْدَانِ الشِّيعَةِ الثَّالِثَ مِنْ وُلْدِي يَبْكِي عَلَيْهِ أَهْلُ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ كَمْ مِنْ مُؤْمِنٍ مُتَأَسِّفٍ حَرَّانَ حَيْرَانَ حَزِينٍ عِنْدَ فِقْدَانِ الْمَاءِ الْمَعِينِ كَأَنِّي بِهِمْ شَرَّ مَا يَكُونُونَ وَ قَدْ نُودُوا نِدَاءً يَسْمَعُهُ مَنْ بَعُدَ كَمَا يَسْمَعُهُ مَنْ قَرُبَ يَكُونُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ عَذَاباً عَلَى الْكَافِرِينَ فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ وَ أَيُّ نِدَاءٍ هُوَ قَالَ يُنَادَوْنَ فِي شَهْرِ رَجَبٍ ثَلَاثَةَ أَصْوَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ صَوْتاً أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ‏ وَ الصَّوْتُ الثَّانِي أَزِفَتِ الْآزِفَةُ يَا مَعْشَرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الصَّوْتُ الثَّالِثُ يَرَوْنَ بَدَناً بَارِزاً نَحْوَ عَيْنِ الشَّمْسِ هَذَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ كَرَّ فِي هَلَاكِ الظَّالِمِينَ وَ فِي رِوَايَةِ الْحِمْيَرِيِّ وَ الصَّوْتُ الثَّالِثُ بَدَنٌ يُرَى فِي قَرْنِ الشَّمْسِ يَقُولُ إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ فُلَاناً فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِيعُوا وَ قَالا جَمِيعاً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَأْتِي لِلنَّاسِ الْفَرَجُ وَ يَوَدُّ الْأَمْوَاتُ أَنْ لَوْ كَانُوا أَحْيَاءً وَ يَشْفِي اللَّهُ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ

امام رضا – عليه السّلام – فرمود: لا جرم آشوب «صمّاء صيلم» رخ مى‏‌دهد كه زيركان و اشخاص با احتياطى كه از خواص ما مى‏‌باشند نيز به آن ورطه كشيده مى‏‌شوند. و اين به هنگامى است كه شيعيان، سومين (امام) از اولاد مرا از دست بدهند. اهل آسمان و زمين بر وى مى‏‌گريند و چه بسيارند مؤمنينى كه موقع از دست رفتن «ماء معين» آب صاف و زلال و جارى (قائم) متأسف و تشنه و حيران و محزون مى‏‌باشند. گويا آنان را مى‏‌بينم كه ندايشان مى‏‌كنند و آن صدا از دور شنيده مى‏‌شود؛ چنان كه از نزديك شنيده مى‏‌شود و آن صدا براى اهل ايمان رحمت و براى كافران عذاب است.

حسن بن محبوب عرض كرد: آن صدا چيست؟ فرمود: در ماه رجب سه صدا از آسمان شنيده مى‏‌شود: صداى اوّل اينست: «أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ؛ آگاه باشيد لعنت خدا بر ظالمين باد،» صداى دوّم مى‏گويد: «اى اهل ايمان! روز رستاخيز نزديك است». و در صداى سوّم شخصى را آشكارا در سمت خورشيد مى‏‌بينيد كه مى‏‌گويد: «اين امير المؤمنين است كه براى كشتن بيدادگران حمله مى‏‌آورد.»

و در روايت حميرى آمده است: در صداى سوّم بدنى از نزديك خورشيد ديده مى‏‌شود كه مى‏‌گويد: «خداوند فلانى را فرستاد، سخنان او را بشنويد و از او پيروى كنيد». و هر دو راوى گفته‏‌اند: در اين موقع فرج (و آزادى) مردم فرا مى‏رسد و آنان كه مرده‏‌اند دوست مى‏‌داشتند كه در آن وقت زنده مى‏‌بودند و خداوند دل‌هاى مردم با ايمان را التيام و شفا مى‏‌بخشد.

بحار الأنوار ، ج‏۵۱، ص ۱۵۲

سخنان امام جواد (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

وَ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ التَّقِيُّ ع لِعَبْدِ الْعَظِيمِ الْحَسَنِيِّ الْمَهْدِيُّ الَّذِي يَجِبُ أَنْ يُنْتَظَرَ فِي غَيْبَتِهِ وَ يُطَاعَ فِي ظُهُورِهِ وَ هُوَ الثَّالِثُ مِنْ وُلْدِي وَ إِنَّ اللَّهَ لَيُصْلِحُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ كَمَا أَصْلَحَ أَمْرَ كَلِيمِهِ مُوسَى ع حَيْثُ ذَهَبَ لِيَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً هُوَ سَمِيُّ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ كَنِيُّهُ تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ‏ قِيلَ وَ لِمَ سُمِّيَ الْقَائِمَ قَالَ لِأَنَّهُ يَقُومُ بَعْدَ مَوْتِ ذِكْرِهِ وَ ارْتِدَادِ أَكْثَرِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ سُمِّيَ الْمُنْتَظَرَ لِأَنَّ لَهُ غَيْبَةً يَطُولُ أَمَدُهَا فَيَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ الْمُخْلِصُونَ وَ يُنْكِرُهُ الْمُرْتَابُونَ وَ يَهْلِكُ الْمُسْتَعْجِلُونَ

حضرت امام محمّد تقى- عليه السّلام- به حضرت عبد العظيم حسنى فرمود: مهدى كسى است كه واجب است در عصر غيبتش در انتظار او باشند. و در زمان ظهورش فرمان او اطاعت شود. و او فرزند سوّم از اولاد من است و خداوند امر او را (مقدّمات ظهورش را) در يك شب اصلاح و فراهم مى‌‏نمايد، همچنان كه امر كليمش حضرت موسى- عليه السّلام- را وقتى كه رفت تا براى اهلش (خانواده‏اش) آتش بياورد، فراهم نمود. او همنام و هم كنيه رسول خدا – صلّى اللَّه عليه و آله – است و زمين براى او پيچيده مى‏‌شود.

سؤال شد: چرا «قائم» به اين نام ناميده شد؟ فرمود: چون بعد از اينكه از يادها برود و بعد از مرتد شدن (روگردانيدن) اكثر قائلين به امامتش، قيام مى‏‌كند.

و «منتظر» ناميده شده؛ زيرا غيبتى طولانى براى اوست كه افراد مخلص، منتظر ظهورش بوده و شك‏‌كنندگان او را انكار كرده و كسانى كه عجله مى‏‌كنند، هلاك مى‏‌شوند.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۷۲

سخنان امام هادی(علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّقِيِّ علیه السلام قَالَ إِذَا غَابَ صَاحِبُكُمْ عَنْ دَارِ الظَّالِمِينَ فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ‏؛

از حضرت امام على النقى- عليه السّلام- روايت شده است كه فرمود: هنگامى كه امام شما از منزل ستمگران غائب گرديد، منتظر فرج و ظهور او باشيد.

كمال الدين و تمام النعمة، ج‏۲، ص ۳۸۱

وَ قَالَ علیه السلام صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ مَنْ يَقُولُ النَّاسُ إِنَّهُ لَمْ يُولَدْ بَعْدُ؛

و فرمود: صاحب اين امر كسى است كه مردم مى‌‏گويند او هرگز متولد نشده است.

كمال الدين و تمام النعمة، ج‏۲، ص ۳۸۲

سخنان امام حسن عسكرى (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

وَ قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيُّ علیه السلام لِأَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ وَ قَدْ أَتَاهُ لِيَسْأَلَهُ عَنِ الْخَلَفِ بَعْدَهُ فَقَالَ مُبْتَدِئاً مَثَلُهُ مَثَلُ الْخَضِرِ وَ مَثَلُهُ مَثَلُ ذِي الْقَرْنَيْنِ إِنَّ الْخَضِرَ شَرِبَ مِنْ مَاءِ الْحَيَاةِ فَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ حَتَّى يُنْفَخَ فِي الصُّورِ وَ إِنَّهُ لَيَحْضُرُ الْمَوْسِمَ كُلَّ سَنَةٍ وَ يَقِفُ بِعَرَفَةَ فَيُؤَمِّنُ عَلَى دُعَاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ سَيُونِسُ اللَّهُ بِهِ وَحْشَةَ قَائِمِنَا فِي غَيْبَتِهِ وَ يَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُ فَلَهُ الْبَقَاءُ فِي الدُّنْيَا مَعَ الْغَيْبَةِ عَنِ الْأَبْصَارِ؛

حضرت امام حسن عسكرى- عليه السّلام- به احمد بن اسحاق كه به منظور پرسش نمودن از جانشين آن حضرت نزد او آمده بود، ابتدائا قبل از سؤال فرمود: مثل او مانند مثل خضر و ذو القرنين است؛ خضر از آب حيات نوشيد و زنده است و نمى‏‌ميرد تا اينكه در صور دميده شود. و او هر سال در موسم حج حاضر مى‏‌شود و در عرفه، توقف مى‏‌كند و وقتى مؤمنين دعا مى‏‌كنند، آمين مى‏‌گويد. خداوند تنهائى قائم ما را در زمان غيبت، به وسيله انس گرفتن با او بر طرف مى‏‌سازد و تنهائى او را به خود وصل مى‏‌كند. پس براى اوست باقى ماندن در دنيا با پوشيده و غائب بودن از ديده‏‌ها.

الخرائج و الجرائح، ج‏۳، ص ۱۱۷۵

منبع: ابنا

استبصار www.estebsar.ir

برچسبها